Al die dingen, die het leven zo ontzettend moeilijk maken, in je eentje doen? Niet te doen, toch? Ik ervaarde het zelf. Het voelde zo alleen. Alsof niemand begreep in welke voetsporen ik liep, niemand echt zag wat ik nodig had en niemand mij ECHT zag.

Door mijn verleden weet ik waar jij doorheen gaat, hoe het voelt om hoop te verliezen. Maar ook hoe het is als je beseft dat je het niet meer alleen moet doen.

Ik zal je door jouw weg heen steunen, er voor je zijn en ik hoop dat ik je sterker kan maken. Dat we dat samen kunnen doen.

Laat me je hand vasthouden, er voor je zijn. 

Laten we SAMEN GROEIEN.